Geschiedenis van GroenLinks Leiden

Het komt niet vaak voor dat de geschiedenis van een lokale afdeling wordt geschreven. En dat dit nu weer wel gebeurd is met GroenLinks Leiden zegt wellicht iets over deze club. Met relatief weinig raadsleden constant in het college. Bereid tot compromissen vanuit een bewogen en betrokken strategie. Zoiets gaat dan ook gepaard met spanning en conflicten. Het is niet anders. Het boek is geen officiële partijgeschiedenis, maar een document waarbij de schrijvers met hun bril laten zien hoe ze tegen die geschiedenis aankijken. Dat maakt het interessant, maar zal ook aanleiding zijn voor debat. Wat is de (toekomstige) rol van GroenLinks in de Leidse politiek? Wethouderspartij? Kritische luis in de pels? Oppositiepartij? Of wat vele tegenstanders roepen: bijwagen van de PvdA? Een mooi moment om daar eens over na te denken. Eerst het boekje dus lezen: Van der Lubben en Vogel, Betrokken Strategen.

Nogmaals ING

Betrokken strategen

Vanavond werd op de ledenvergadering van GroenLinks het boek "betrokken strategen" gepresenteerd. Over GroenLinks in Leiden. De moeite waard om te lezen. En er was ook nog heerlijke taart.

Haven in Leiden

Wie richt er een nieuwe partij op?

Boze leden van GroenLinks zouden een nieuwe partij aan het oprichten zijn uit onvrede over de natuuronvriendelijke koers van de partij, zo meldt het Leidsch Dagblad.
Bijzonder. Het schijnt om een mijnheer te gaan die vooral boos is op het standpunt van GroenLinks inzake de Oostvlietpolder. Ik zou hem best willen uitleggen dat ik ook niet superblij word van het bebouwen van de oostvlietpolder, maar dat het hier gaat om een jarenlang geleden gesloten compromis waarbij naast het milieu ook argumenten van werkgelegenheid voor de Leidse bevolking een rol speelden. Dat compromis is diverse keren door een consistente ledenvergadering van GroenLinks bekrachtigd. Met pijn in het hart. Dat wel. Morgen is er weer ledenvergadering. Ik hoop dat de oprichters nog één keer langs komen alvorens ze hun keuze maken.

Verkoop Nuon komt eraan

Op TV zag ik een twijfelende Scandinaviër over de koop van NUON. Want dat Hollandse bedrijf was niet voldoende op duurzaamheid gericht. Als de insteek van het nieuwe bedrijf wordt om onze energie schoner en duurzamer te maken is dat toch heel mooi meegenomen. Zo snel mogelijk verkopen dan. Ik moet echter wel bekennen dat ik twijfels heb bij de privatisering van energiebedrijven. Maar ik ben ervan overtuigd dat deze discussie een gepasseerd station is. Met die 2 % van Leiden verzekeren we echt niet de continue energietoevoer in Leiden. De belangen en krachten op de energiemarkt zijn inmiddels dusdanig groot dat je wellicht voor schaalvergroting moet pleiten om die leveringszekerheid veilig te stellen. Ik vind dat een duivels dilemma.
De SP mag nu dan wel heel hard roepen dat we niet moeten verkopen, ik heb hen in Leiden de laatste jaren niet heel hard horen pleiten voor een actief aandeelhouderschap. GroenLinks heeft getracht met de actie "kappen voor kolen" en de discussie over de mogelijke fusie "Nuon-Essent" getracht zoveel mogelijk de discussie te beïnvloeden. Maar ja, die 2 % zet ook niet veel zoden aan de dijk. Laten we onze energie nu maar richten op duurzame investeringen in de stad van het geld dat we ontvangen. En zolang we dat nog niet hebben uitgegeven gaan we maar eens beginnen met duurzaam sparen.

Achterstallig onderhoud

Nog genoeg te doen om aannemers aan het werk te houden (foto: Oude Vest, Leiden)

Urban explorer

Afgelopen zaterdag een boeiend artikel over Urban explorers in de Volkskrant. Fotografen die op onherbergzaam industrieel erfgoed gaan fotograferen. Vaak op verboden gebied, wat het allemaal spannend maakt. Mijn "urbex" fotografie betreft het Leidse slachthuis, toen het nog niet was opgeknapt. Op de plek waar nu de prachtige wijk Nieuw Leyden verrijst.

Meelfabriek (2)

Een groot project in Leiden??

Grote projecten naar voren halen?

De grote projecten in gemeenten staan weer volop in de belangstelling. In Amsterdam leidde het tot het aftreden van de wethouder die niet schuldig maar wel verantwoordelijk was. Een typisch voorbeeld hoe een groot project volkomen uit de hand kan lopen. Maar stoppen van de metrolijn kan eigenlijk niet meer. Maar er was meer deze week. Als gevolg van de crisis wordt ook gepleit dat gemeenten hun grote projecten nu maar zo snel mogelijk gaan uitvoeren. Is dat ook in Leiden mogelijk? Ondanks dat ik geloof dat we in Leiden nu niet echt de kunst verstaan om grote projecten snel en goed tot uitvoering te brengen is deze oproep wellicht een kans om echte keuzen goed en snel te maken. De ervaring leert dat dan de urgentie van het probleem ook meer in beeld komt en de oplossingen beter zichtbaar worden.

Meelfabriek

Gemeente laat 250.000 euro op de plank liggen

Leiden wilde wat aan de armoedeval doen. Als je meer dan 110 % verdiende van het bijstandsniveau (tot max. 120 %) mocht je toch nog een beroep doen op de declaratieregeling. Een wat lager bedrag was dan beschikbaar, maar je werd niet in één keer uit de regeling gegooid.
Het college wilde deze regeling in 2008 afschaffen onder het motto: er wordt nauwelijks gebruik van gemaakt. Ja, logisch als je niemand van die regeling op de hoogte brengt gaat niemand er een beroep op doen. De raad wilde de regeling juist behouden en amendeerde de bezuiniging weg. Maar wat schetst mijn verbazing: in de voorlichting wordt er niets meer over deze mogelijkheid gezegd. Ik ga dus maar weer eens vragen stellen aan de wethouder. Want zo blijft dat geld op de plank liggen. Laat hem maar gauw advertenties gaan plaatsen. Het college moet haar eigen plannen en die van de raad wel serieus nemen.

ING in blauw

ING in donkere tijden

ING house

Politiek of spel

Het debat over de warenhuisaffaire houdt de gemoederen in de Leidse politiek nog steeds bezig. Vandaag weer een column van Jaap Visser in het Leidsch Dagblad. Deze column van Visser is een voorbeeld van de wijze waarop je een onhandig optreden van een wethouder dusdanig uitvergroot dat het voor de lezer erop gaat lijken dat de wethouder moedwillig en bewust de boel aan het belazeren is. Nu weet ik dat een columnist bijna ongestraft alles mag schrijven en dat een politicus van dezelfde kleur als de wethouder zijn mond moet houden. Immers elke verdediging ten faveure van Steegh zal toch wel weer worden uitgelegd als zijnde uitspraken van de trouwste soldaat. Maar ik pas ervoor om voortdurend vanwege deze mogelijke beschuldiging te duiken. Want ik werd deze week toch wel onaangenaam verrast toen een niet bij name te noemen vooraanstaand raadslid van de oppositie tegen mij in de wandelgangen zei dat het allemaal "spel" was en dat je daar als wethouder maar tegen moest kunnen. Anders ben je niet geschikt voor dit vak. Ik had mezelf al eerder bedacht dat het toch vreemd was dat het vorige week de eerste raadsvergadering was dat er niet verwezen werd naar het rapport van de commissie "overschrijding grote projecten". En dat terwijl het raadsdebat toch wel tegen de analyse van de cultuur van de Leidse politiek in dat rapport aangehouden had kunnen worden. Was in deze kwestie het spel nu het belangrijkst of ging het echt om de vraag of de wethouder de gemeenteraad moedwillig en bewust misleid had? Waren de collegepartijen nu echt de lakeien van een liegende en bedriegende Steegh of had de wethouder gewoon een goed en geloofwaardig verhaal? Ik vind dat laatste en ik hoop dat ik dat ook overeind gehouden zou hebben als ik in de oppositie gezeten zou hebben. Anders ben je als raadslid geen knip voor de neus waard.

rode auto voor scheltema

zicht op singel

Spiegeling (1)

Onhandig of misleidend

"Wie geknipt wordt moet stil blijven zitten in de politiek." Dat is een les die ik geleerd heb en was zeker ook van toepassing op het debat rondom de vermeende misleiding van wethouder Steegh. Zijn betuigde spijt voor zijn optreden en een nader onafhankelijk onderzoek naar zijn eigen rol waren voor de raad genoeg om een motie van wantrouwen van D66 niet te steunen. Zijn optreden was allerminst handig in deze kwestie. Maar de vraag was of het bewust misleidend was. Dat was naar mijn mening de cruciale vraag in het debat. De oppositie stelt dat het functioneren van de directie en voorzitter (John Steegh) van de Gevulei geen deel uitgemaakt hebben van het forensisch onderzoek omdat er niet over gerapporteerd is. Dat klinkt aannemelijk, maar is het niet. In de onderzoeksopdracht staat namelijk letterlijk geschreven: "Zijn er aspecten binnen de bedrijfsvoering, bedrijfsstructuur en bedrijfscultuur die een verhoogd risico hebben op mogelijk feiten als bedoeld onder punt 1." (1 = de diefstal). Voor zover ik verstand heb van forensisch onderzoek wordt er bij een dergelijke formulering juist heel erg goed gekeken naar de wijze waarop er met signalen wordt omgegaan en hoe de "tone at the top" malversaties mogelijk maakt. Paul van Meenen was niet bij het onderzoek, maar weet de raad haarfijn uit te leggen dat dit niet gebeurd is, zonder daar verder aanwijzingen voor te hebben. Ook de mededeling van de Gevulei dat het recherchebureau heeft meegedeeld dat er geen verklaringen door medewerkers zijn afgelegd dat onregelmatigheden gemeld zouden zijn aan de directie of het dagelijks bestuur van de Gevulei, maakte daarbij voor hem niets uit.
Het argument dat uit het feit dat er niet gerapporteerd is over de rol van Steegh afgeleid kan worden dat het niet is beoordeeld is echt flauwekul. Het kan ook juist een aanwijzing zijn voor de stelling dat het zo duidelijk was dat het gedrag van de wethouder geen enkele aanleiding gaf voor opmerkingen. Dat moet dat nader onderzoek nu maar laten zien. Zonder dat nader onderzoek nodig was had de oppositie het vonnis geveld. Men heeft geen vertrouwen meer in deze wethouder. Jammer, want daarmee lijkt het er toch wel op dat de feiten van zo'n nader onderzoek er niet echt meer toe doen.

lijnenspel

bouwsel

Geen gevoel van urgentie bij Leidse raad

De Rekenkamercommissie heeft een behoorlijk vernietigend rapport geschreven over het functioneren van de Leidse Raad. De raad weet binnen het dualisme onvoldoende vorm te geven aan de kaderstellende en controlerende rol. Het is nogal wat deze kritiek, vooral als je je realiseert dat de commissie "overschrijding grote projecten" de raad ook niet had gespaard. Ik snap dat de burgemeester het nu opneemt voor de raadsleden. Het zal echt niet zo zijn dat de Leidse raad nu zoveel slechter is dan andere raden in het land. Maar het risico is dat door deze wat defensieve reactie het gevoel van urgentie verdwijnt. Ook al zijn we als Leidse raad niet slechter dan anderen, dat betekent niet dat een veranderproces de Leidse raad voorbij moet gaan. Als Marije van de Berg stelt dat het rapport voor haar een open deur was, vraag ik me toch af waarom ze die deur al niet lang heeft dichtgegooid. Want dan had je toch al lang oplossingen kunnen hebben? Weinig ideeën in de raad om het één en ander te veranderen. Komt er een raadsprogramma waarbij de raad ook haar eigen agenda bepaalt? Gaan we nu echt werk maken van de controle op de uitvoering? Wordt de behandeling van de jaarrekening nu wel het hoogtepunt van de lokale democratie? Ik moet het allemaal nog zien. Mijn fractiegenoot Vincent Kagie reageert in het Leidsch Dagblad dan ook wel een beetje exemplarisch voor deze discussie: "Ik neem aan, dat er concrete voorstellen komen."
Ik hoop dat die voorstellen uit de Raad gaan komen, maar ik vraag het me af.

man voor raam

Trompettist

Voortaan weer in een zaal stemmen!!

Ik heb vandaag schriftelijk mijn stem uitgebracht voor de lijsttrekker van GroenLinks voor het Europees Parlement. En ik moet zeggen, de envelop lag heel lang op mijn buro. Met enige tegenzin toch maar het formulier ingevuld. Stemmen voor een lijst doe je op een congres, waar je mensen kan zien, ze kan zien praten en debatteren. Kijken naar filmpjes op allerlei sites is leuk, maar daarmee kom ik niet veel verder. Ik ben een beetje ouderwets: wat mij betreft mag zo'n referendum afgeschaft worden. In Leiden is men er voor de gemeenteraadsverkiezingen al op teruggekomen na het debakel van drie jaar geleden toen er een aantal weken voor de stemming nog geen kandidaat was. Voor politieke participatie moet je je stoel uit en in een rokerig zaaltje met elkaar in debat durven gaan. Ik ben daarom tegen de internetdemocratie die sommige populisten als Rita Verdonk zo hoog in het vaandel hebben.

Filmfestival

13 films gezien. Waarvan toch wel 10 de moeite waard. Met toppers als slumdog millionaire, pomegranates and myrrh en la nana. Ik kijk nu al weer uit naar volgend jaar.