31 januari 2009

30 januari 2009

Sociaal onrecht in de de Leidse regio?

Martin Strijd is een man die zich heel erg druk maakt om onrecht dat wordt aangedaan aan mensen die sociale fraude hebben gepleegd of daarvan verdacht worden. Ik heb bewondering voor zijn strijdlust. Nu maakt hij zich op dit moment druk om het feit dat verschillende gemeenten in de regio op een verschillende wijze omgaan met een uitspraak van de strafrechter. Als de strafrechter geen straf oplegt (vanwege onvoldoende bewijs) scheldt de ene gemeente de vorderingen sneller kwijt (Leiden) dan de andere (Oegstgeest). Dat heeft naar mijn mening te maken met een minder zware bewijslast die nodig is in het bestuursrecht dan in het strafrecht. Gemeenten hebben een zekere vrijheid om de uitspraak van de strafrechter mee te laten wegen. In mijn contact me Strijd heb ik altijd gezegd dat ik toch echt niet zal gaan pleiten dat Leiden de Oegstgeestse variant zal kiezen. Het verbaast me dan ook wel dat in het krantenartikel Strijd nu alleen bij de Leidse SP gehoor zou hebben gekregen. Hoe dan, vraag ik me af? Wil Antoine Teeuwen (die invloed kan uitoefenen op het Leidse beleid) deze coulante houding veranderen? Het lijkt me toch niet. Teeuwen stelt ook dat de vorderingen absoluut niet meer in verhouding staan ten opzichte van het bedrag dat deze mensen zouden hebben gefraudeerd. Hoezo niet? Wil Teeuwen de boete eraf halen of zoiets? Laat de SP dan nu maar met een initiatiefvoorstel komen waarbij hij uitlegt wat hij precies in Leiden wil veranderen. Mw. Karabulut van de landelijke SP gaat nog een stapje verder. Die wil alles centraliseren. Heeft zeker meer vertrouwen in dit kabinet dan in het Leidse bestuur. Nou, dankjewel SP, namens alle Leidse bijstandgerechtigden.

Beestenmarkt

Leiden in de winter

29 januari 2009

27 januari 2009

26 januari 2009

Week van weemoed en hoop

Het was me een weekje wel. Na 9 jaar in Amsterdam te hebben gewerkt bij de Belastingdienst heb ik daar afscheid genomen. Pas op het moment dat je vertrekt merk je vaak wat er allemaal waardevol was. In ieder geval een aantal zeer leuke collega's, want die zijn er dan ook op jouw borrel om met leuke toespraken en verrassende presentjes je te laten merken dat ze het ook wel jammer vinden dat je vertrekt. Daarnaast namen we als fractie afscheid van Rianne als fractievoorzitter. Het is nooit leuk om te merken dat de combinatie van alle taken te veel wordt en dat je niet kan waarmaken wat je aanvankelijk wel wilde. Maar gelukkig was er naast afscheid ook een welkom. Voor die nieuwe president in Amerika. Waar we allemaal erg enthousiast van worden. Iemand die vertrouwen kan geven. Ik heb zin in de toekomst als ik die man hoor spreken. Maar eerst een weekje filmfestival in Rotterdam. Ik zal daar op deze site verslag van doen.

Fiets

fiets in blauw

25 januari 2009

24 januari 2009

23 januari 2009

22 januari 2009

20 januari 2009

Cameratoezicht en hypocrisie


Al eerder heb ik kritische opmerkingen geschreven over het toenemende filmen in de openbare ruimte. En dan niet door amateurfilmers, maar door instanties (of bedrijven) die denken dat daardoor de veiligheid toeneemt. "Ben ik beeld?" Nou, steeds meer. Vanavond in de gemeenteraad het verzoek van de nationale terrorismebestrijder om camera's te kunnen ophangen bij het centraal station. Omdat Leiden Centraal een kwetsbare plek zou zijn. Maar echt goed uitleggen hoe daarmee de veiligheid wordt bevordert doet hij niet. Dat is een kwestie van geheime strategie heb ik begrepen. Commissie stiekum of zoiets. In de PvdA leeft het gevoel dat je zo'n terrorismebestrijder dan maar moet vertrouwen. Ik moet wel een beetje grinniken om dat argument, omdat ze hun eigen coalitiegenoot Balkenende toch ook niet helemaal vertrouwen als het gaat om de gang van zaken rondom de inval van Irak. Waarom is men nu zo volgzaam terwijl cameratoezicht in Leiden in de PvdA een geduchte tegenstander vond? Een briefje van Tjibbe Joustra? Het zal toch niet waar zijn. We wachten de stemming maar even af vanavond.

Spiegeling in raam

ndsm - scheepswerf

NDSM-werf Amsterdam

19 januari 2009

Laatste week in de Knip

sloterdijk 9

Nog één week werken in de Knip in Amsterdam en dan naar het Korte Voorhout in Den Haag.

18 januari 2009

Reïntegratiebeleid op de schop?

Het huidige reïntegratiebeleid in Leiden is geschreven in een tijd dat het nog goed ging met de economie. Geen dreigende massawerkloosheid, maar het algemene besef dat er grote vraag naar arbeid was en met een extra investering in begeleiding en scholing een groot deel van van de bijstandsgerechtigden op de lange termijn aan werk geholpen zou kunnen worden. Maar tegelijkertijd zagen we dat het extra veel inspanning kostte om mensen die al heel lang een grote afstand hadden tot de arbeidsmarkt weer naar werk te begeleiden. De resultaten van de reïntegratie-activiteiten stemden dan ook niet altijd hoopvol. Het is nu de vraag hoe je voorkomt dat de groep die het komende jaar werkloos dreigt te worden in een zelfde positie komt. Zou je nu niet de prioriteit op deze groep moeten zetten met scholing om te voorkomen dat er een nieuwe groep langdurig werklozen gaat ontstaan? Het lijkt me zinnig om hier in Leiden aandacht aan te besteden. Het reïntegratiebeleid op de schop? Ik ben er nog niet uit. Maar misschien moet daar toch de oplossing gevonden worden.

NDSM tram

Tram op NDSM terrein

17 januari 2009

Opvolger


Ik had gisteravond de eer om mijn opvolger als "politicus van het jaar, volgens D66" de beker uit te reiken: Abram Flippo van het CDA. De man van de legendarische woorden: "ik ben tegen dit voorstel, maar het is collegedwang die mij dwingt voor te stemmen." Deze wat ludieke en volstrekt ondemocratische verkiezing is toch wel erg leuk. Ook dit jaar wist D66 hiermee weer wat onderlinge binding in de Leidse politiek te bewerkstelligen. Met een knipoog naar de dagelijkse politieke meningsverschillen. Daarnaast is hetaltijd leuk om als politicus eens in het zonnetje gezet te worden. Ik wens Abram een leuk jaar toe met de prachtige beker.

koornbrug

koornbrug Leiden

16 januari 2009

15 januari 2009

14 januari 2009

Door het hek

Door het hek genomen

Schip met geld mag overheid niet verblinden

Het nieuws over de verkoop van Essent aan het Duitse RWE zal provincies en gemeenten die aandelen Essent hebben toch wel dollartekens in de ogen geven. Het schip met geld vaart binnen. Maar de financiële crisis, de opwarming van de aarde en de gasoorlog tussen Rusland en Oekraine leren mij dat geld niet alles is. Er staan ook andere belangen op het spel. Vanochtend in dagblad Trouw al de aankondiging dat Nuon waarschijnlijk voor de zomer verkocht gaat worden. Dan heeft de gemeente Leiden een belang. Wat mij betreft geen principieel nee tegen een verkoop van het 2,2 % aandeel. Maar toch even goed kijken of de belangen van het klimaat, de werknemers en de Nederlandse burger goed geborgd zijn. Laat ons niet verblind worden door het schip met geld. Ik ben benieuwd hoe de discussie in Gelderland gaat waar ze een belang hebben van 45 %.

13 januari 2009

11 januari 2009

10 januari 2009

Vuurwerkverbod

Er zijn veel argumenten te bedenken om het burgerinitiatief voor een verbod op consumentenvuurwerk te ondersteunen. Ik heb zelf weinig met het jaarlijkse ritueel al geniet ik met veel plezier vanachter het raam met een glas champagne in mijn hand van wat anderen afsteken. Ik ken alle argumenten om paal en perk te stellen. Van de politie, van de oogartsen, van de mensen die niet meer op straat durven te gaan. Maar mijn gevoel zegt dat er onvoldoende draagvlak voor is in de samenleving en dat handhaving een groot probleem zal worden bij een verbod. En dan zijn we met zo'n verbod verder van huis dan voorheen. In die zin snap ik die andere GroenLinkser Harry Borghouts wel als hij het over het rookverbod heeft. Verboden opleggen zonder draagvlak is niet bevorderlijk voor onze rechtstaat.

Schaduw

Fiets met schaduw

09 januari 2009

Tegenlicht

sloterdijk 10

Vrijwilligers (3)

Het mag duidelijk zijn dat dhr. Klok bij mij een gevoelige snaar heeft geraakt. Ik ga dan altijd extra goed nadenken hoe het zou moeten in de relatie tussen raadsleden en ambtenaren. Wat mij betreft mogen ambtenaren wel wat vaker rechtstreeks informatie geven aan raadsleden. Die keren dat dit gebeurde, al dan niet met de wethouder erbij, zorgde voor zeer grote kennisverhoging bij de raadsleden. En dan bedoel ik niet de powerpointpresentaties waarbij als er een wat lastiger vraag komt de ambtenaar gelijk naar de wethouder verwijst. Een aantal ambtenaren durft en doet dat ook. Ik constateer wel dat dit de ambtenaren zijn met een positie in het apparaat, waardoor ze redelijk onmisbaar zijn. Dat doet bij mij wel eens het vermoeden opkomen dat andere ambtenaren wellicht worden "afgerekend" als ze teveel zeggen. Ik heb weleens het idee dat wethouders (ondanks vragen van de kant van de raad) niet alle informatie geven of eromheen draaien. Je kunt je afvragen of het college dan aan zijn informatieplicht voldoet. Het gevolg kan zijn wantrouwen bij de gemeenteraad en verdere politisering van conflicten. Transparantie in een vroeg stadium voorkomt vaak problemen. Als er vertrouwen is tussen college en raad dat er geen misbruik gemaakt wordt van de gegeven transparantie zal dat vertrouwen minder vaak geschaad worden. Ambtenaren die iets meer hun informatie op hoofdlijnen delen met de raad zouden hieraan bij kunnen dragen. Waarbij de politieke verantwoordelijkheid altijd bij het college blijft. Dat vereist durf, maar daar is toch niets mis mee.
Overigens blijkt dat het rapport over de mogelijke verkoop van het pand van de DZB al in juli 2008 is geschreven. Waarom wordt dat nu pas openbaar?

08 januari 2009

Mistige dag

sloterdijk 1

Uitzicht (2)

sloterdijk 2

Vrijwilligers (2)

De aandachtige lezer zou opgemerkt kunnen hebben dat ik beledigd zou zijn door de uitspraken van dhr. Klok. In het geheel niet, omdat ik me zeer goed kan voorstellen dat de wijze waarop raadsleden opereren wel eens amateuristisch kan overkomen. Ik doe mijn uiterste best om dat te voorkomen, maar realiseer me al te goed dat ook ik er wel eens onzin uitkraam vanuit onwetendheid. Maar mijn verhaal is nu net dat dit voor een deel veroorzaakt wordt dat raadsleden niet op tijd, niet volledig of te gedetailleerd geïnformeerd worden over de feiten. Nog maar een recent voorbeeld uit de portefeuille Zijlbedrijven. Al een aantal jaren staat er in alle financiële stukken over de Zijlbedrijven dat er sprake is van een te duur pand in relatie tot de aard van de activiteiten. Dat noemen we dan in jargon "een onrendabele top". Hoewel te verdedigen is dat een bedrijf als de DZB best in een wat te duur jasje mag huizen, is wel op basis van deze informatie door de politiek besloten te onderzoeken of verkoop niet beter is. Wat blijkt nu in het onderzoeksrapport: het gebouw kost per vierkante meter veel minder dan is aangenomen en is op de markt veel minder waard dan de boekwaarde. Verkopen is dus geen optie. Tsja, dhr. Klok kan dan wel een allround vakman zijn, deze informatie had hij toch ook wel eerder boven water kunnen brengen. Of heb ik het dan niet goed begrepen? Volgens mij weet een ondernemer doorgaans wel goed of hij in een te duur pand zit of niet.

Uitzicht (1)

sloterdijk 1

Uitzicht uit mijn kantoor in Amsterdam (dat ik over twee weken ga verlaten).

07 januari 2009

Roemeens

Wie spreekt er Roemeens, want dit gaat over mij en ik kan het niet vertalen.

Hijskraan

NDSM werf

Meer foto's NDSM-werf

06 januari 2009

05 januari 2009

Vrijwilligerswerk

Je frustraties als ambtenaar publiekelijk uiten na je vertrek is op zijn minst gezegd niet sjiek. En dat is wat de directeur van de Zijlbedrijven (DZB) Adriaan Klok vandaag doet in het Leidsch Dagblad. "Vooral de discussies in het stadhuis over de tekorten van de DZB en de (on)mogelijkheid om die weg te werken, wekten regelmatig kriebels op bij Klok." Hij baalde ervan dat hij alleen bij discussies mocht zitten en verder zijn mond moest houden. Daar zit een deel van het probleem volgens hem: "Gemeenteraadsleden zijn vrijwilligers en het gaat om complexe materie. Je moet een allround vakman zijn om die materie te beheersen." Ik kan me goed voorstellen dat een directeur van een sociale werkplaats het moeilijk vindt om bedrijfsmatige discussies over te laten aan de politiek. Maar als de tekorten van een gemeentelijk bedrijf veel groter zijn dan begroot, is het aan de gemeenteraad om daar op door te vragen. En de wethouder is uiteindelijk verantwoordelijk. Zo werkt het nu eenmaal bij verantwoording afleggen van publieke instellingen. Het is ook de opdracht aan ambtenaren, zoals Klok, om juist die transparante informatie te verstrekken die nodig is om op hoofdlijnen besluiten te nemen. En daar ontbrak het nog wel eens aan in het verleden. Het is dan ook zeer ongepast om in het openbaar nu raadsleden als vrijwilligers weg te zetten die eigenlijk niet in staat zouden zijn om de materie te beheersen.

04 januari 2009

03 januari 2009

IJ

Fabrieken langs het IJ

02 januari 2009

01 januari 2009

Tram op NDSM terrein

tramdeur

Terugblik op RGL discussie

Eén van de leerpunten uit het onderzoek naar de overschrijding naar grote projecten is dat eenmaal genomen besluiten niet voortdurend weer ter discussie gesteld moeten worden. Als er besluiten zijn genomen brengt heroverweging doorgaans verwarring en hoge kosten met zich mee. Het aanvankelijke besluit heeft namelijk geleid tot het aangaan van verplichtingen met andere partijen. Dat weer openbreken kost handenvol geld en pleit niet voor je als “betrouwbare” partner. Die partijen zullen zich in het vervolg wel bedenken als je vraagt om nog eens wat samen te doen.
Zo ook bij de RGL. Uitvoering van de uitslag van het referendum bleek niet haalbaar door de starre houding van de provincie. De meerderheid van de gemeenteraad heeft nu besloten om alsnog akkoord te gaan met de aanleg van de RGL. Over een ander tracé (Hooigracht i.p.v. Breestraat) en met een forse financiering door de provincie van de Ringweg Oost. De als gevolg hiervan getekende bestuursovereenkomst bij de komende verkiezingen weer ter discussie stellen (zoals D66 blijkbaar wil) is het negeren van een democratisch genomen besluit met grote financiële gevolgen voor de gemeente Leiden. Afkoop zou meer dan 70 miljoen euro kosten. Geen geld meer voor nieuw hoogwaardig openbaar vervoer en geen geld meer voor een betere ontsluiting van de (overigens autoluwere) binnenstad. Ik heb als raadslid nog steeds spijt als haren op mijn hoofd dat ik voorstander was van een referendum waarvan de uitslag achteraf niet goed uitvoerbaar was vanwege de doorzettingsmacht van de provincie. Het vasthouden aan deze uitslag zou echter over een aantal jaren aanleiding zijn voor een nieuw raadsonderzoek. Want dan zouden we pas zien welke desastreuze gevolgen voor de stad een dergelijke beslissing zou hebben. Met pijn in het hart kijk ik terug op de besluitvorming rondom de RGL. Ook ik had het graag anders gezien. Maar de belangen inzake de RGL beperken zich nu eenmaal niet tot de stad Leiden. En daarom is het goed dat de gemeenteraad in de laatste vergadering van 2008 ja heeft gezegd met betrekking tot het akkoord met de provincie. En als er partijen komend jaar de verkiezingen ingaan met de boodschap dat de RGL er niet zal komen, hoop ik dat ze ook durven uit te leggen wat de kosten en gevolgen zullen zijn van het terugdraaien van een democratisch genomen besluit.