Reïntegratiebeleid op de schop?

Het huidige reïntegratiebeleid in Leiden is geschreven in een tijd dat het nog goed ging met de economie. Geen dreigende massawerkloosheid, maar het algemene besef dat er grote vraag naar arbeid was en met een extra investering in begeleiding en scholing een groot deel van van de bijstandsgerechtigden op de lange termijn aan werk geholpen zou kunnen worden. Maar tegelijkertijd zagen we dat het extra veel inspanning kostte om mensen die al heel lang een grote afstand hadden tot de arbeidsmarkt weer naar werk te begeleiden. De resultaten van de reïntegratie-activiteiten stemden dan ook niet altijd hoopvol. Het is nu de vraag hoe je voorkomt dat de groep die het komende jaar werkloos dreigt te worden in een zelfde positie komt. Zou je nu niet de prioriteit op deze groep moeten zetten met scholing om te voorkomen dat er een nieuwe groep langdurig werklozen gaat ontstaan? Het lijkt me zinnig om hier in Leiden aandacht aan te besteden. Het reïntegratiebeleid op de schop? Ik ben er nog niet uit. Maar misschien moet daar toch de oplossing gevonden worden.